Dick Hoogendoorn verbindend leiderschap

Dick Hoogendoorn (62) nam als oudste zoon in 1992 het stokje over van vader Cees, op dat moment ook 62 jaar. Zo vader zo zoon? Niet helemaal. Toen Dick in vaders voetsporen trad was Cees Hoogendoorn al een gesetteld ondernemer. Een man die iets neergezet had. Iemand met aanzien. Dick leek in die zin op zijn vader dat hij het ook deed op zijn eigen manier.

Meer een verbinder. Letterlijk, omdat Dick degene is die het bedrijf verbond van zijn vader naar later zijn eigen zoons Corné en Stefan. Maar ook door zijn stijl. “Ik stuur meer op mijn MT. Grote beslissingen neem ik zelf maar ik betrek mijn mensen nadrukkelijk bij de uitvoering. Daar hebben ze ook invloed op en daar vraag ik ook om.” Insiders zeggen dat Dick ook veel lijkt op zijn moeder. “Een vrouw die altijd klaarstond. Ik weet nog goed dat de werklui op zaterdag gewoon mee-aten. Dat was heel normaal.” Als jonge jongen hielp hij zijn vader met hand- en spandiensten. Schepen schoonmaken en de werkplaats opruimen. Onderaan de ladder. “Ik heb alle disciplines doorlopen. Eerst als timmerman, daarna calculator, werkvoorbereider en commercieel werk. Als directeur is het goed om dat allemaal zelf gedaan te hebben. Je weet wat er speelt op de werkvloer, hoe werknemers denken en hoe het werk in elkaar steekt.” Twee jaar geleden droeg Dick op zijn beurt het stokje al half over aan zijn zoons Stefan en Corné. “Ik ben nog aandeelhouder en bewaak de grote lijn. Vooral coachen en controleren. Maar bijvoorbeeld het aannemen van werk doen de anderen.” Hij geeft aan dat hiermee toch wel een last van zijn schouders is gevallen. “Het bedrijf speelt altijd in je hoofd. Ik heb geleerd om op een gegeven moment dingen anders te gaan doen. Jaren geleden ging het even minder goed op de zaak. Ik weet nog goed dat wij in een restaurant zaten te eten en mijn vrouw bijna onderuitging. Stress. Van toen af aan heb ik de knoop doorgehakt en ben ik gas terug gaan nemen. Niet met onze ambities maar wel persoonlijk. De volgende generatie is nu aan zet.” Een nieuwe fase in zijn leven breekt aan. Met bijvoorbeeld tijd voor zijn andere liefde; Kozakken Boys waarvan hij sinds kort voorzitter is geworden. Een rol die hem op het lijf geschreven is. Want bij de Boys is het o zo belangrijkom verschillende geledingen in de club met elkaar te verbinden. Terug naar zijn bedrijf: onder zijn leiding maakte het bedrijf een enorme groei en verandering door. Van Hoogendoorn’s Timmerbedrijf naar Hoogendoorn Maritieme Betimmeringen en Interieurbouw. In die naamsverandering zit veel opgesloten. Het bedrijf dat Dick overnam van vader Cees was gepecialiseerd in scheepsbetimmering. Met een eigen kade aan de Beatrixhaven beschikte het bedrijf over een ideale uitvalsbasis naar de binnenvaart. Schippers uit heel Nederland wisten Hoogendoorn te vinden. De firma had een goede reputatie opgebouwd. Vakwerk. Veel verbouwingen en reparaties. Maatwerkinterieur en stuurhuizen. Wat hun ogen zagen konden hun handen maken. “Bijna alles was handwerk.” 50-60 gezinnen verdienden er de kost. Dat mocht niet stilvallen. “Mijn vader heeft toen samen met mij de stap genomen om met Giessen de Noord te gaan praten. Dat legde ons geen windeieren, want daarmee gingen we nog grotere werken aannemen.” Cruiseschepen voor de groten der aarde. Knotsen van passagiersschepen. Inkoop, opslag, manuren, alles groeide. Dick zag het aan en besefte dat het bedrijf kwetsbaar was, in die zin dat alle omzet afhankelijk was van de maritieme tak. Het lukte hem, niet zonder slag of stoot, om naast maritieme betimmeringen ook een volwaardige poot interieurbouw aan het bedrijf toe te voegen. Hotels, banken, restaurants, gemeentehuizen. Overal waar, liefst veel, maatwerk interieur gemaakt moest worden, stond Hoogendoorn vooraan. Inmiddels biedt het bedrijf werkgelegenheid aan 130 mensen en is de tak interieurbouw goed genoeg voor meer dan 50% van de omzet. Dick mag trots zijn op dit resultaat. Makkelijk ging dat niet. Interieurbouw is een ander vak. “We moesten een volwaardig bedrijf in ons bedrijf erbij bouwen. Eigen vaklui voor de interieurbouw, eigen calculators, inkoop en commercie. Technisch gezien kan een scheepstimmerman alles maken, zeker ook interieur op de vaste wal. Maar daarmee ben je er nog niet.” Die overtuiging om aan een bestaand bedrijf een nieuwe tak van sport toe te voegen,is mensenmens Dick Hoogendoorn uiteindelijk gelukt.

60 jaar Hoogendoorn ging niet altijd vanzelf. Maar het bedrijf wist altijd op tijd te schakelen en durfde risico’s te nemen. Als we Dick Hoogendoorn vragen waarin hij het meest lijkt op zijn vader zegt hij na enig nadenken: “Risico’s nemen. Dat had mijn vader en dat heb ik ook. Soms nam ik zelfs te veel risico als ik een groot werk per se wilde hebben. Achteraf ging dat bedrijf failliet of kwamen we slecht uit met de uren. Maar als ik ervoor sta ben ik nooit bang. De nieuwe generatie doet het weer anders dan wij het deden. Bijvoorbeeld dat ze meer tijd voor hun gezin nemen. Dat vind ik wel goed. Eigenlijk werken we als vrienden. Niet zozeer als vader die de baas is. Ze kijken ook anders naar het werk. Ze investeren heel veel tijd, geld en energie in planning en logistiek. Het is niet zo dat wij zomaar wat deden. Maar zij zijn daar veel verder mee. Ze werken nu met een QRM-systeem waarin een opdracht van a tot z middels track en trace te volgen is. ”

Foto's: Frans Jan Fortunati