‘Je moet het zelf doen’

Het gaat wat ver om ze al tot ‘de opvolgers’ te benoemen maar het is duidelijk dat de neven Sven en Matthijs van Duuren ambitieus zijn. Sven (27) als zoon van Jasper van Duuren en Matthijs (24) als zoon van Jeroen van Duuren groeiden op in een ondernemersgezin.

“We wisten niet beter”, aldus Matthijs. “Soms viel het mij wel op dat vaders van vrienden die niet uit een ondernemersgezin kwamen aan het eind van de dag al thuis waren”, vertelt Sven. “Mijn vader en die van jou waren nooit voor zeven uur of half acht ’s avonds thuis”, vult Matthijs aan. Matthijs volgde een studie bedrijfskunde en werkt momenteel als accountmanager bij de Zweedse firma Instabox, een specialist in fossielvrije pakketbezorging. Niet als ondernemer maar ‘gewoon’ in loondienst. Soms moet hij zich inhouden. “Zie ik oplossingen die ik graag wil implementeren maar daar heb ik de bevoegdheid dan niet voor of ik voel me een beetje geremd naar mijn collega’s. Ik heb van mijn vader juist altijd geleerd dat ‘je het zelf moet doen’ want een ander doet het niet voor je’. Daar zit veel in denk ik. Dat mensen geen initiatief nemen omdat dat niet ‘hun taak is’ verwondert mij soms een beetje.” Volgens neef Sven is initiatief nemen en risico’s durven nemen nou net de kern van het ondernemerschap. “Ik hoorde pas een verhaal over ondernemer A die niet vooruit kon omdat hij geen opslagruimte meer had. Ondernemer B kreeg daar lucht van en bouwde binnen een week voor hem zo’n ruimte. Dat is pas schakelen, gelijk doen.” Sven als de oudste van de twee neven oogt wat bedachtzamer dan allemansvriend Matthijs. Sven is duidelijk een zoon van zijn vader (Jasper) die ten opzichte van broer Jeroen ook wat introverter en analytischer ingesteld is. De appels vallen niet ver van de bomen daar bij de Van Duurens. Sven werkt al wel in het familiebedrijf. Operations manager domestic distribution Benelux crossdock, staat er op zijn visitekaartje. Een hele mond vol maar hij is prima in staat om uit te leggen wat zijn functie inhoudt. Er volgt een relaas dat de verslaggever technisch duidelijk boven zijn pet groeit, maar komt erop neer dat Sven verantwoordelijk is voor de planning en de distributie in de Benelux. Geeft leiding aan 45 medewerkers en lijkt daar ondanks zijn jonge leeftijd bepaald niet onder gebukt te gaan. “Altijd rustig blijven wat er ook gebeurt” leerde hij van vader Jasper. Hij studeerde aan de IBA (International Business Administration) en volgde een master supply chain. Sven en Matthijs, ze maken deel uit van de generatie Next. Hoe keken hun studiegenoten eigenlijk aan tegen het begrip familiebedrijf? Sven: “Bij ons wilde iedereen of als start-up aan de gang of zo hoog mogelijk komen bij een corporate. Familiebedrijven vond men saai en suf. Wat dat betreft valt er voor familiebedrijven nog een wereld te winnen. “Matthijs vult aan: “Je merkt dat de Europese partnerships van Van Duuren ook familiebedrijven zijn en daarom heel goed aansluiten. Daar zit meer drive en verantwoordelijkheidsgevoel dan bij een beursgenoteerd bedrijf. Iedereen doet daar wel zijn eigen ding, zijn eigen taakje, maar is bijna bang voor de eindverantwoordelijkheid. Als de Excelsheetjes maar goed ingevuld zijn, dan is alles oké. De rest maakt ze niet uit.” Over verantwoordelijkheidsgevoel gesproken, Matthijs: “Er zijn natuurlijk ook mindere tijden geweest bij Van Duuren, net als bij ieder bedrijf. Ik voel dan wel wat het betekent als er zoveel salarissen van afhangen. Sven: “Wat dat betreft moet ik zeggen dat mijn vader zakelijk en privé thuis goed wist te combineren. Wat er ook gebeurde, hij slaagde er altijd in om dat niet mee te nemen naar de keukentafel thuis. Dat bewonder ik wel. Hij heeft ons als kind altijd weggehouden bij de malheur.” Matthijs: “Terwijl mijn vader juist wel graag deelde over de successen. Als er dan weer eens een mooie klant werd binnengehaald stak hij dat niet onder stoelen of banken. Dat enthousiasme inspireerde mij wel.” Sven: Wat ik wel mooi vind aan jouw vader is dat die intrinsiek altijd gemotiveerd blijft. Als er eens een klant weggaat vervalt hij niet in rancune of boosheid maar heeft hij gelijk alweer ideeën om die klant terug te halen. ‘Een verloren klant is een kans’, zegt hij dan. Vind ik mooi.” Zien ze verschillen in ondernemerschap tussen hun generatie en die van hun vaders? Sven: “Ja, ik denk dat wij als werkgever meer hechten aan zeg maar sociaal werkgeverschap. Meer vrijheid voor je mensen. Ik heb nu een collega van de planning die vanaf de Canarische eilanden gaat werken. Online kan alles bij ons. Mijn vader zou dat denk niets gevonden hebben. Mij maakt het niet uit. Als iemand maar goed presteert. Als ik op die manier iemand kan behouden zal ik het niet laten.” Matthijs: “Dat vind ik nog wel een dingetje van onze generatie. Alles moet leuk en flexibel zijn maar vervelend werk moet ook gedaan worden.”

We misten het échte ondernemerschap, een plek waar wij onze eigen ideeën kwijt konden.