Werken met verstand. Verstand van werken

“Als ik thuiskwam van de kermis, moest ik eerst de koeien voeren.” Aan het woord is René van den Heuvel. Nog maar net 40 jaar. Samen met zijn broers Ton en Dirk hebben ze de driekoppige leiding over het gelijknamige infra & groen bedrijf. Vader Willy runde een veeteeltbedrijf, “maar ik vond de machines mooier dan de koeien”, vertelt René.

Hij was amper negentien jaar toen hij zichzelf met kraan en al verhuurde als zzp’er. “Ik had al wel even bij een bedrijf gewerkt maar ons vader zei: “Ga toch voor jezelf beginnen.” Ondernemerszin en hard werken, waren René met de paplepel ingegeven. “Als ik uit school kwam, moest ik eerst werken en meehelpen op de boerderij, daarna huiswerk maken of leuke dingen doen. Zo ging dat.” In de korte tijd dat hij in loondienst werkte op de shovel, viel hij meteen al op: “Da manneke ken schuiven,” zeiden ze. “Toen ik naar mijn baas Edwin Jennissen ging om te vertellen dat ik voor mezelf begon, zei hij: “Mooi, dan huur ik je gelijk in.” René droomde van een eigen shovel. Op gesprek bij de vertegenwoordiger zat ook ondernemer Van de Haterd uit Geffen op de gang. Die kon zo’n shovel wel betalen maar had geen machinist. “En ik kon geen shovel betalen. Gevolg: ik mocht een jaar lang als zzp’er op de shovel gaan rijden.” Enfin de zaken gingen goed en broer Ton werd ook aangestoken door het virus. Eerst in loondienst en later als compagnon versterkte hij het bedrijf. De activiteiten werden hoe langer hoe meer toegespitst op infrawerk en grof groen. Hovenierswerk werd afgestoten en overgelaten aan broer Paul die daar zijn eigen hoveniersbedrijf mee begon (Van den Heuvel Tuinen). Bouwrijp maken van bedrijventerrein en rioleerwerk. In plaats van zzp’en werd het accent steeds meer gelegd op de aannemerij. “Best spannend in het begin. Je hebt dan meer vrijheid in je plan van aanpak en kunt meer verdienen, maar ook verliezen natuurlijk dat hoort erbij.” Ook broer Dirk sloot zich aan, zodat het familiebedrijf een volwaardige familie aan de top kreeg. René zijn werk werd allengs meer managen in plaats van kraandrijven of shovel rijden. Werken bekijken, jongens aansturen, klanten bezoeken. De trein moet door. Met 25-30 man vast personeel kan de baas het op zijn kraan niet meer verdienen. Het veld in. Er is altijd wat te zien. Vijf mobiele kranen, drie rupskranen, twee kleine rupskranen, twee minishovels, twee grote shovels en twee trekkers met dumpers. Gek van machines zijn ze. Waar ze goed in zijn? “Proactief werken en innoveren. Altijd zoeken naar een slimmere oplossing. Zelf machinestukken aanbouwen.” ‘Werken met verstand. Verstand van werken’, is het credo op hun goedverzorgde website. Reclametaal? Een beetje wel, maar het raakt wel de kern van deze jongens hun dna. Vrouw Femke die gezellig bij het interview is aangeschoven, werkt sinds een paar jaar ook volledig mee in het bedrijf. René en zij kennen elkaar van klant Heijmans waar zij als directiesecretaresse haar sporen verdienden. Infraliefde op het eerste gezicht. De overstap van Heijmans naar het bedrijf van manlief was niet moeilijk, “maar we hebben er samen natuurlijk wel eerst goed over gesproken.” In de praktijk lopen ze elkaar nooit in de weg, maar vullen elkaar goed aan. “René is vaak weg naar de projecten, ik werk hier zo’n drie dagen in de week en dan loop ik hem wel eens mis. Wil je wat vragen, is ie er niet. Dan is het toch makkelijk dat ik ’s avonds thuis nog gauw even wat kan vragen.” Financiële administratie, P&O, verzekeringen, facilitair werk, reclame, ze is manusje van alles. Vroeger deed schoonmoeder Ria dat allemaal, maar die houdt zich nu vooral bezig, samen met Willy en zoon Ron, met het runnen van het veeteeltbedrijf. Wie een bezoek brengt aan het bedrijf Van den Heuvel Engelen Infra kan even op het verkeerde spoor zitten. Is het nou een boerderij, of toch dat mooie kantoor dat ingebreid zit? “Soms is dat verwarrend”, beaamt René, ‘terwijl het twee totaal verschillende bedrijven zijn. Maar ja, zo is het gegroeid. De aannemerij komt voort uit de boerderij.” Heet van de naald vertrouwt René de verslaggever het laatste nieuws toe. Gisteren is de handtekening gezet onder het koopcontract van de naastgelegen boerderij. Buurmans grond komt maar één keer te koop. “Door deze aankoop kunnen we in de toekomst het veeteeltbedrijf en de aannemerij ieder zijn eigen plekje geven.” Klaar voor de toekomst.