Echt eerlijk. Typisch Vos Onions

Martinus, Martin en Maarten. Drie generaties van Damme. Martinus was de grondlegger die in 1961 de stap waagde naar het zelfstandig ondernemerschap. Martinus ging in die beginperiode al vrij snel in zaken met Arie Vos. En dat ging precies tegenovergesteld aan tegenwoordig.

Vos kocht bij verpakker Martinus, wiens bedrijf toen Dacomexal was gedoopt. De band tussen beide bedrijven is bijzonder. Grenzeloos vertrouwen. “We kochten eens van Dirk een lading uien die achteraf te groot was. Onze container stond al in Antwerpen toen we het pas zagen. Alles weer terug. Een flinke tijd later stond Dirk hier opeens op de stoep. Dat deed hij nooit, zomaar hiernaartoe komen. Hij gaf ons precies het bedrag dat wij toen in Antwerpen waren misgelopen. “Ik wil niet dat je eraan tekortkomt”, zei hij. Wij waren het al lang weer vergeten, maar dat is typisch Dirk. Echt eerlijk. In de begintijd met Arie leverden wij misschien drie vrachten in de week van tien ton. Met de Bedford. Tegenwoordig is een order bij Vos al gauw 300 ton!” We spreken met Martin (58) en Maarten (24). Martin, tweede generatie, kan mooi vertellen maar Maarten, derde generatie, blijft niet achter. “We werken nog steeds op basis van vertrouwen. Het gebeurt vaak genoeg dat we een week lang uien laden van Vos en pas achteraf met Gerard de prijs afstemmen. “Wat kunnen we aanhouden?” zegt ie dan.” Maarten is een telg van de jongste generatie maar vindt niet dat tegenwoordig alles anders moet. “Als je in een bedrijf al zo lang de dingen goed doet, zie ik geen reden om alles overhoop te halen. Natuurlijk, de techniek is tegenwoordig veel verder.” Misschien is die binding met het product wel goed te verklaren. Het bedrijf verwerkt en verpakt immers de helft van zijn handel zelf. De rest wordt bijgekocht.
Bij Dacomex draait er veel om de uien, naast aardappelen, wortelen en nog wat bijvangst. Aan de muur in de kantine waar we elkaar spreken, hangt een loeigrote foto van een omgewoelde uienakker in de ondergaande Zeeuwse avondzon. Op de barkrukken hangen her en der uienzakken. De Zeeuwen in het kleine dorpje Sint-Maartensdijk transporteren en verhandelen hun groenten over de hele wereld. West-Afrika is favoriet. Handelen ver van huis. Is dat niet tricky? Maarten: “Je moet zorgvuldig met je relaties omgaan. Dat betekent dat je goed moet zoeken en veel contact moet onderhouden. Een paar keer per jaar moet je daar echt naartoe gaan. Dan krijg je binding en zie je de verschillen. En natuurlijk, het kan wel eens gebeuren dat je bedot wordt maar niet vaak. Klanten hebben ook belang bij stabiele inkoop.” Samen met zijn broer Jan (23) treedt hij in de voetsporen van zijn vader die langzaamaan (let op het woord langzaam) afbouwt. In 2019 nam Martin de beslissing om zijn bedrijf nog eenmaal flink op de schop te nemen. Er werden grond en bijgebouwen naast gezet en er kwam een totaal nieuwe verpakkingslijn met geavanceerde afzuiginstallatie. “Vroeger bestond dat niet, wij hapten in het stof. Voor je medewerkers is dit een uitkomst.” Mooie overeenkomst dus met de Vossen die ook dit jaar hun bedrijf vernieuwen, uitbouwen en moderniseren. Zo zien we twee bedrijven waar de jongste generaties klaar staan voor de toekomst.