Voortman staat als een huis

Albert Staal heet geen Voortman. Toch is hij sinds 2014 de eigenaar van Voortman Badkamers, Keukens en Buitenleven. Hiermee is hij de vierde generatie die de naam Voortman voert. Hij dacht er wel even over om onder zijn eigen naam te gaan werken maar zag daar toch vanaf. “Voortman is een begrip in de regio.”

Een bedrijf, met een hele goede naam. Voortman staat te boek als eerlijk en servicegericht. Zoiets zet je niet zomaar aan de kant. Mijn naam vind ik ook niet zo belangrijk. Het gaat om de mensen waarmee en waarvoor je werkt.” Toch schuilt er een Voortman in Albert Staal. Als je namelijk de naam Voortman uit elkaar haalt blijven er twee woorden over: voort en man. Beter kun je Albert Staal niet typeren. Een man die altijd voort wil. Stilstand is voor hem achteruitgang. Van kinds af aan. Zijn levensgeschiedenis leest als een jongensboek. Op jonge leeftijd moest hij al zijn eigen boontjes doppen. Pa en ma gingen om vijf uur ‘s morgens op pad. Naar het land om de koeien te melken. De jonge Albert, zes jaar oud, moest het met zijn zus het zelf even zien te rooien. De kiem voor zijn latere leven werd hier gelegd. Selfmade, het woord lijkt voor hem bedacht. “Als het moet kan ik alles zelf. Koken, groenten verbouwen, wassen, strijken, ramen lappen, het maakt niet uit.” Zijn levenstocht bracht hem op allerlei plekken. Eerst als automonteur, want hij was net als zijn vader dol op machines. De liefde bracht hem in contact met het agrarische bedrijfsleven. Op zijn 25ste jaar nam hij de boerderij over van zijn schoonouders. Het ondernemen trok hem. Maar varkens en kippen minder. “Die zeggen de hele dag niets tegen je.” Mensenmens Staal hield het voor gezien op de boerderij. Er volgde een leven in Hongarije. Voort ging Albert. Huizen opknappen en renoveren. Maar Hongarije is geen Drenthe. De eigen regio bleef trekken. Terug in Nederland ging hij werken als zzp- er. In een mum van tijd had hij een team van mensen waar hij mee samenwerkte. Zijn materiaal kocht hij altijd bij Voortman Bouwmaterialen. “Ik was daar kind aan huis. Kocht er alles. Als ik op de bouw was en even belde stonden de spullen gelijk voor me klaar. Reed ik ernaar toe en haalde het op. De rekening kwam later wel. Klopte altijd.” In die tijd, we praten rond 2010, was Voortman Pesse een begrip in de verre regio. Het bedrijf was in 1956 opgezet door Dieks Voortman, grondlegger en drijvende kracht die de firma in 1982 verkoopt aan Willem Bakker. Bakker op zijn beurt verkoopt Voortman, de naam bleef steeds intact, in 2000 aan Harm Sikken. Die had dus aan de zzp’er Albert Staal een goede klant. De twee klikten en kwamen in gesprek wat leidde tot de overname van Voortman door Albert Staal in 2014. Het bleek een schot in de roos. Albert voelt er zich als een vis in het water. “Ik sta altijd aan. Begin om zeven uur ’s ochtends en stop om elf uur ’s avonds. En daarna ga ik gerust nog wat mailtjes doorkijken. Als ik daarna mijn ogen dichtdoe slaap ik. Lig nooit wakker van het werk.“ Albert doet zijn werk niet, hij is zijn werk. Zijn technisch inzicht kan hij uitstekend kwijt in de keukens en de badkamers. Zijn gevoel voor kwaliteit passen prima bij de smaakvolle designs. En niet te vergeten, Albert houdt van het goede leven, dus het buiten leven mag gevierd worden. Inmiddels is het bedrijf Voortman uitgegroeid tot een organisatie van 25 mensen. Iedereen kent Voortman. Sinds kort ook in Assen waar Albert een tweede vestiging heeft geopend. Nee, het succes stijgt hem niet naar het hoofd. De nuchtere Drent blijft met beide benen op de grond staan. En anders zijn daar altijd nog zijn vrouw Hennie en de kinderen Aljan, Julian en Géranda. Familie die bij Albert in de zaak werken en hem het leven laten relativeren. Hij is erg trots dat van zijn 5 kinderen er 3 in het bedrijf meewerken. “Ik heb ze hier iedere dag bij me. Dat is mijn grote geluk. Ik kan ze zo een goed leven bieden. Dat voelt fijn. Als ik jarig ben vragen ze altijd “Wat wil je hebben”. Dan zeg ik altijd: ”Ik hoef niets want ik heb jullie al. Kom maar gewoon een biertje drinken. Het is misschien wel de droom van iedere vader om de zaak door te kunnen geven aan zijn kinderen. Ik neem ze hier mee op reis in mijn wereld, maar ik dring niets op. Ze mogen proeven.”

'De nuchtere Drent blijft met beide benen op de grond staan.'