Zo vader zo zoons

George Deken is met zijn 66 jaar op een leeftijd gekomen waarop je vroeger met pensioen kon. Dat hij al zeven jaar geleden het stokje overdroeg aan zijn zoon Sjors (37) had veel te maken met het vertrouwen in zijn opvolger.

Zoon Roy (30) koos ervoor om in plaats van aandeelhouder te worden in loondienst te blijven werken. We praten met de drie mannen op een zonnige vrijdagmorgen in hen als bruin café aangeklede spreekkamer. Als we Roy vragen of hij voor of met zijn broer werkt antwoordt hij: “Ik werk voor mijn broer maar het voelt als met mijn broer.” Roy is hoofduitvoerder van projecten en daarnaast doet hij kraanklussen en transportwerkzaamheden met de dieplader. Hij is gek van machines, net als George en Sjors. Regelmatig springt Roy zelf op de kraan als de nood aan de man komt. De broers werkten allebei eerst een aantal jaren buiten het familiebedrijf. George: “Dat moest van mij. Je moet weten wat er op de wereld te koop is. Als je van school af aan gelijk bij pa gaat werken ontwikkel je een te eenzijdige kijk.” Sjors geeft aan dat hij de periode die hij bij een ander bedrijf doorbracht heel leerzaam vond. “Ik kon mezelf daar ontwikkelen zonder “het zoontje van de baas” te zijn.”

Roy: “Wat ik heb geleerd is dat het niet werkt als je mensen ergens op afstuurt zonder uitleg. En dan achteraf kritiek hebben als het niet goed gaat.“ George, die eerst bij zijn schoonvader had gewerkt, prijst die tijd. “Wat ik van hem leerde was vooral het vertrouwen dat hij me gaf. In die tijd deden wij al het werk met de hand zonder machines. Maar ik zag vooruitgang in het werken met een heftruck. Toen ik dat ter sprake bracht zij hij gelijk: “Dat moet je dan doen. Terwijl hij zelf helemaal niets had met machines, maar hij vertrouwde erop dat het een goede investering zou worden.” Sjors: “Mijn vader heeft altijd vooropgelopen met modernisering en automatisering. Hij was de eerste die hier rondliep met een Iphone en een tablet. Ik kreeg ook veel vertrouwen van hem. Er is altijd verschil tussen generaties. Bijvoorbeeld in leidinggeven.” George: “Wat ik achteraf gezien niet goed deed is dat ik alles naar me toetrok. Het bedrijf groeide en groeide. Uiteindelijk werd dat een veel te zware belasting voor mij. Als ik zie hoe Sjors dat tegenwoordig doet, die gaat daar veel verstandiger mee om. Hij heeft de juiste mensen om zich heen verzamelt en geeft verantwoording, ruimte en vertrouwen. Als er een probleem speelt geeft hij eerst ruimte om dit zelf op te lossen.”

George is trots op het bedrijf dat er nu staat. Hij wijst naar de overkant van de straat waar dochteronderneming Grondstoffenbank Agriport is gevestigd. Voor de fotoshoot lopen we er nog even naartoe. En inderdaad, het is best begrijpelijk dat de mannen zo trots zijn op het bedrijf. Loop je over het terrein van de Grondstoffenbank dan zie je gestructureerde hopen puin, voorbewerkt om naar de puinbreker te gaan. Er staan kranen, shovels een betonmixer en ga zo maar door. Grondstoffenbank Agriport is een volwaardig bedrijf. “Je moet je onderscheiden en niet alleen maar doen wat iedereen al doet”, legt George uit. Zo te zien heeft de nieuwe generatie dat goed in de oren geknoopt. Met de combinatie van Van der Bel en Grondstoffenbank Agriport heeft het bedrijf een unieke positie.

De opvolging van vader op zoon was een redelijk soepel proces.

Roy maakte al vroeg duidelijk dat hij geen ambities had om het bedrijf over te nemen. Maar als je ziet hoe zelfstandig hij zijn projecten draait lijkt de jongste Deken wel een kleine ondernemer in een grote onderneming. Sjors legt uit hoe fijn dat is: “Roy heeft met zijn dagelijkse ervaring in de praktijk een andere kijk op zaken, daar leer ik van.” Sjors heeft in stapjes het bedrijf van vader George overgenomen. In dat proces liet het bedrijf zich bijstaan door een externe adviseur. Sjors: “Het was even zoeken naar een passende adviseur. We hebben diverse gesprekken gehad voordat we bij Succesvolle Opvolging terecht kwamen. Dat was heel fijn, het klikte meteen. Het proces is al lang afgerond maar we hebben nog steeds contact.” George: “Ze hebben mij bijvoorbeeld geconfronteerd met ‘loslaten’. “Kunt u dat?” vroegen ze. Ha, dat ging zeker niet makkelijk.” De term ‘vrouwelijke hand’ valt, aangezien de betrokken adviseurs bij het opvolgingsproces vrouwen waren. De drie heren zijn het met elkaar eens dat, het goed is om vrouwen in het bedrijf te hebben. Sjors: ”Dan heb je meer balans.” George: “Die mannepraat ken ik nou onderhand wel.”